Ανεξίτηλα χαραγμένα παραμένουν στη μνήμη όλων όσων έζησαν, είτε από κοντά είτε από μακριά τις μεγάλες στιγμές του EURO 2004, τα συναισθήματα υπερηφάνειας και ευφορίας που χάρισαν στον απανταχού ελληνισμό οι νίκες και τελικά η κατάκτηση του EURO 2004 από την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας.
Ένα μακροχρόνιο «γλέντι» που, πέρα από τον χώρο του ποδοσφαίρου, προσέφερε πολλά θετικά στην ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα. Άλλωστε, ο βραβευμένος με Νόμπελ το 1957, Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας (1913-1960) είχε γράψει, «Όλα όσα ξέρω για την ηθική και την αίσθηση καθήκοντος τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο».
Παρομοίως, παρακολουθούμε τον άθλο της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου της Αυστραλίας (των Matildas), η οποία μάχεται σήμερα για μια θέση στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλου, και βλέπουμε να ξεδιπλώνεται η «βεντάλια» των θετικών συναισθημάτων, αυτή τη φορά για το νεοσύστατο Αυστραλιανό «έθνος».
Όλα τα παραπάνω από το ποδόσφαιρο, ή αν θέλετε, από τον αθλητισμό, σε εθνικό επίπεδο. Σε επίπεδο ομάδων όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Δυστυχώς, τα θλιβερά πρόσφατα επεισόδια της Νέας Φιλαδέλφειας, με τον άδικο χαμό του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή, έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως τελικά ίσως είχε δίκιο ο Βρετανός συγγραφέας George Orwell όταν έλεγε ότι «Ο σοβαρός αθλητισμός δεν έχει να κάνει τίποτε με το «ευ αγωνίζεσθαι». Είναι γεμάτος μίσος, ζήλια, καυχησιολογία, άγνοια όλων των κανόνων και σαδιστική ευχαρίστηση στην παρακολούθηση βίας. Με άλλα λόγια, είναι πόλεμος χωρίς πυροβολισμούς.»
Για πολλοστή λοιπόν φορά τα τελευταία χρόνια το θέμα της βίας στους αθλητικούς χώρους βρίσκεται στο επίκεντρο των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Ποδοσφαιρικά γήπεδα παραδόθηκαν στο έλεος των χούλιγκαν. Η FIFA από την πλευρά της «απαιτεί μια ασυμβίβαστη και άμεση διαχείριση της κατάστασης προκειμένου να εξαλειφθούν όλες οι πράξεις βίας στο ποδόσφαιρο».
Ωστόσο, τον «πόλεμο χωρίς πυροβολισμούς» δεν τον έφεραν στην Ελλάδα οι Κροάτες χούλιγκαν. Σίγουρα, στο συγκεκριμένο περιστατικό έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής στοιχεία, ένας από αυτούς ίσως ευθύνεται για τον άδικο χαμό του Μιχάλη. Οι Κροάτες χούλιγκαν όμως ήταν «φιλοξενούμενοι» κάποιων Ελλήνων…
Κάποια στιγμή η έρευνα των Αρχών θα ολοκληρωθεί και μάλλον θα μάθουμε τί και πώς έγινε.
Το ρητορικό ερώτημα που τίθεται ωστόσο είναι εάν αυτό θα σημάνει από μόνο του και το τέλος τέτοιων βίαιων και τραγικών επεισοδίων. Φυσικά και όχι.
Ίσως το παράδειγμα της Αγγλίας να αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα.
Και για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται, οι Άγγλοι απέσυραν επί μία πενταετία τις ομάδες τους από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εκσυγχρόνισαν τα γήπεδά τους, τροποποίησαν προς το αυστηρότερο τη νομοθεσία τους, μελέτησαν την ψυχολογία των χούλιγκαν και σήμερα εξάγουν τεχνογνωσία.
