«Η διαδικασία της κάλπης δε συνιστά δημοκρατική επιλογή για τον πολίτη, αλλά εγκλωβισμό σε ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενης κομματοκρατίας», σύμφωνα με τον καθηγητή
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης, μιλώντας στον 98.4, εξηγεί γιατί κατά την οπτική του «η διαδικασία της κάλπης για την εκλογή “μονάρχη”, όπως ορίζεται στις μέρες μας ο πρωθυπουργός στο κοινοβουλευτικό σύστημα της αντιπροσώπευσης, δεν συνιστά ουσιαστικά δημοκρατική επιλογή για τον πολίτη, αλλά εγκλωβισμό σε ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενης κομματοκρατίας και των προνομίων της. Αυτό το σύστημα δεν έχει θέμα συνταγματικότητας των πλαισίων που το ίδιο έχει θέσει, ώστε με την ανάθεση δια της ψήφου των πολιτών να ασκεί διακυβέρνηση».
Το θέμα είναι, όπως λέει, η ίδια η αλλαγή του Συντάγματος με την καθιέρωση θεσμών και πρακτικών, όπως η ανακλητότητα ενός βουλευτή από το εκλογικό σώμα, ώστε οι πολίτες να μετέχουν ενεργά στη άσκηση των εξουσιών ενός δημοκρατικού συστήματος, που δεν αναθέτει απλά ο εντολέας άπαξ κάθε 4 χρόνια την εντολή και μετά αποφασίζει όπως θέλει ο εκάστοτε εκλεγμένος “μονάρχης”.
«…Το περιεχόμενο της ψήφου είναι η εκλογή του επόμενου μονάρχη για την επόμενη τετραετία. Τίποτα άλλο….
Ελέω Θεού συνοδεύεται από τους ελέω Θεού άρχοντες της δικαιοσύνης που διορίζει. Ακούσαμε τον κ. Ντογιάκο ότι δεν πατάει στη γη αλλά είναι κάτι δεν ξέρω τι και Θεού. Τι σημαίνει αυτό? Ότι δεν έχει να δώσει λόγο σε κανένα. Δεν ξέρω αν εννοούσε αλλά δικαιούμαι να ερμηνεύσω ότι ο Θεός είναι η κουμπαριά τους με τον πρώην πρωθυπουργό. Η Θέση του γιου του ως συμβούλου του υπουργού μεταφορών ο οποίος εμπλέκεται στη τραγωδία των Τεμπών. Δηλαδή στην άθλια λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου μαζί με τον υπουργό που ήταν σύμβουλος. Ποιος Θα ασκήσει την δικαιοσύνη? Να μην πάμε στη δημόσια διοίκηση στις χρήσεις και στις καταχρήσεις των διάφορων οργανισμών που έχουν να κάνουν με την ελευθερία μας όπως η αστυνομία, οι μυστικές υπηρεσίες και τα άλλα. Αυτά μη νομίζετε ότι είναι ιδίωμα του νυν πρωθυπουργό και δεν Θα το κάνουν οι άλλοι. Είναι ιδίωμα της πολιτικής πραγματικότητας που ισχύει παγκοσμίως αλλά στην Ελλάδα είναι στην ακραία του μορφή, εκφυλιστικό.
Ας αναλογιστούμε τι έπραξε ο Άρειος Πάγος και ο πρόεδρος του όταν είχαμε τη λεηλασία της χώρας. Την ολυμπιακή, την πυρκάλ τη δεη, τους σιδηροδρόμους τα πάντα. Μήπως εκεί ενοχοποίησαν τις κυβερνήσεις αυτές ως εγκληματική οργάνωση? Μήπως δεν διέπραξαν εγκλήματα εναντίων της κοινωνίας και του κράτους? Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι πολιτική παράταξη κατέκοψε εν διαδηλώσει στην οδό Σταδίου ανθρώπους αλλά όχι μόνο δεν αναδεχθεί το έγκλημα αλλά βρίσκονται και άνθρωποι να καταστρέφουν ένα μνημείο εκεί? Μήπως έχουν αντιταχθεί στην εφαρμογή του νόμου κατ επιλογή πολιτική, δηλαδή αν είναι φίλιες ή εχθρικές οι δυνάμεις?
Με περισσότερα κόμματα Θα είναι χειρότερα. Διότι η λεηλασία, η διαπλοκή και η διαφθορά που γίνεται από ένα κόμμα, αλλά που φοβάται τα άλλα, θα γίνεται συλλογικά. “Εχω ζήσει αυτό που έχω μετανιώσει που το πρότεινα. Είμαι εγώ που πρότεινα την συγκυβέρνηση του 89 προκειμένου να εξυγιανθεί η χώρα από την βρωμιά και τη δυσωδία που είχε εγκατασταθεί τότε και να βρεθούν οι αντίπαλοι του εμφυλίου στο ίδιο τραπέζι. Ε λοιπόν μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι, η εμπειρία της συγκυβέρνηση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε μονοκομματική κυβέρνηση. Διότι το πρόβλημα δεν είναι να βρεθούν περισσότεροι αλλά να αλλάξει ένα σύστημα το οποίο τους εξουσιοδοτεί, να διαπράττουν εγκλήματα κατά της κοινωνίας και της χώρας. Λειτουργούν ασύδοτα και ανεξέλεγκτα. “Ενα μόνο παράδειγμα. Είμαι πρόεδρος της ΕΡΤ για ελάχιστον χρονικό διάστημα για να δώσω δείγμα εκδημοκρατισμού. Μου τηλεφωνεί βουλευτής. Θέλω δύο άτομα να μου διορίσεις. Από πού και ως που? Μα έχουμε συμφωνήσει τόσοι από το ένα κόμμα, τόσοι από το άλλο. “Ημουν παρών, όταν επισκέπτεται τη χώρα ο πρόεδρος της ανατολικής Γερμανίας και εκεί συμφωνείτε με τον πρωθυπουργό της Ελλάδος το 5 % των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών, να πηγαίνει στα δυο κόμματα. Στο κυβερνών και το ΚΚΕ. Πόσα άλλα παραδείγματα Θέλετε?
Το πρόβλημα είναι πολυσήμαντο και αφορά τα πάντα. Δείτε πιο είναι το εκλογικό διακύβευμα αυτή τη στιγμή. Μέσα στα μυαλά των κομμάτων είναι η πελατειακή σχέση, την οποία δεν μπορούν να την πουν ευθέως, αλλά την ανάγουν σε μισθολογικές και επιδοματικές πολιτικές. Αυτός είναι ο διαγωνισμός που βασικά γίνεται. “Εχετε ακούσει κάποια προγραμματική δέσμευση, λέμε, γιατί δεν πρόκειται να εφαρμοζόσουν γιατί δεν τους δεσμεύει κανείς, για την ύπαιθρο που έχει γίνει τοπίο σεληνιακό?
Πρέπει η κοινωνά να γνωρίζει ότι ψηφίζει μονάρχη και μάλιστα απόλυτο μονάρχη. Αυτό συμβαίνει ότι πρώτα γίνεται το έγκλημα και μετά λένε ότι Θα το διορθώσουν. Γιατί το κράτος δεν ανήκει στην κοινωνία αλλά στους πολιτικούς. Ο υπάλληλος τιμωρείται αν δεν εξυπηρετεί το πολιτικό σύστημα και όχι τον πολίτη.
Είτε ο πολίτης ψηφίζει είτε δεν ψηφίζει, κυβέρνηση Θα βγει. Όμως αναρωτιέμαι αποδέχεται να γίνει συνένοχος της καταστροφής? Διότι μη μου πει μέχρι τώρα που ψήφιζε κάποιος έχει κυβέρνηση κατά της αντιπολίτευσης και αν βγάλει τη σούμα Θα καταλάβει ότι όλοι τα ίδια εννοούν ότι Θα κάνουν όταν ανέβουν στην εξουσία. Δεν έχει λοιπόν καμιά σημασία είτε ψηφίζει το 100% είτε το 99% απέχει.
Για να δείτε το μέγεθος της απάτης. Πρόσφατα δημοσίευσε συνεργάτιδα μου άρθρο για την λευκή ψήφο. Το ίδιο το ανώτατο δικαστήριο αποδέχεται ότι το λευκό είναι έγκυρη ψήφο αλλά το πολιτικό σύστημα δεν το συνεκτιμά. Αν το συνεκτιμούσε το εκλογικό μέτρο Θα ήταν διαφορετικό. Όταν λέει ο ακροατής ότι και το 20 ή το 5% να ψηφίζει Θα βγει κυβέρνηση σημαίνει, διαπιστώνει χωρίς να το ξέρει μια ανωμαλία, άνευ προηγουμένου. Ότι δεν υπάρχει το μέτρο της απαρτίας. Δηλαδή το ελάχιστο της ψήφου που Θα μπορέσει και να κάνει έγκυρες τις εκλογές και Θα επιτρέψει να υπολογιστεί το ποσοστό που έλαβε κάθε κόμμα.
Εάν υπολογιζόταν όχι μόνο οι ψήφοι αλλά και τα άκυρα και τα λευκά αναλογιστείτε ότι το 40% αντιστοιχεί στο 15% το πολύ του εκλογικού σώματος. Μας κυβερνούν μειοψηφίες. Γιατί δεν μπαίνει ένα όριο απαρτίας που να λέει ότι κάτω από αυτό δεν είναι έγκυρες οι εκλογές και δεν βγαίνει κυβέρνηση.
Το εκλογικό σύστημα είναι έτσι ώστε να γράφει στα παλαιά του υποδήματα το εκλογικό σώμα.
Πόσο αντισυνταγματικές για το σύνταγμα τους είναι οι εκλογές που δεν αποδέχονται να ψηφίζουν αδιατάραχα όλοι οι “Ελληνες υπήκοοι όπου και να βρίσκονται στο κόσμο? Δεν υπάρχει η ηλεκτρονική ψήφος?
Ολόκληρο το σύστημα της δικαιοσύνης υπηρετεί το σύστημα με πολιτικούς όρους. Όταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου μας λέει ότι το κόμμα Κασιδιάρη, μακριά από μας, είναι αντίθετο στη συνταγματική τάξη και Θα δημιουργήσει μια διαρκή ρευστότητα στη λειτουργία της δημοκρατικής αρχής, παίρνει μια νομική και πολιτική απόφαση. Είναι συμβατή με ορισμένη πολιτική λογική. Σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή που ασκούμε κριτική και προτείνουμε, άλλο πολιτικό σύστημα αντιπροσώπευσης ή δημοκρατίας και όχι εκλόγιμης μοναρχίας, είμαι εκτός συνταγματικής τάξεως και πρέπει να συληφθώ. Πρέπει να ασκηθεί δίωξη.
“Ηδη τα πράγματα με την Τουρκία έχουν ρυθμιστεί και Θα τα δούμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το πρόβλημα του Αιγαίου και της ΑΟΖ έχει λυθεί απλά φοβούνται να το παρουσιάζουν στην κοινωνία γιατί Θα τους πάρει φαλάγγι και ψάχνουν τρόπο να το νομιμοποιήσουν μέσω Χάγης.
Το κεντρικό ζήτημα είναι ποιος είναι εχθρός αυτού του καθεστώτος και είναι η κοινωνία, η κοινωνική συλλογικότητα.
Καθεστώς μοναρχίας με πελατειακούς όρους. Για να μπεις μέσα σε αυτό το σύστημα πρέπει να του μοιάζεις αλλιώς δεν Θα σε δεχτεί. Και αν το ξεγελάσεις Θα σε εκβάλλει. Ηγέτης δεν είναι αυτός που διαχειρίζεται τα πράγματα όπως τα διαχειρίζεται η πολιτική τάξη της χώρας που μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Από τη συγκρότηση του ελλαδικού κράτους ο ελληνικός κόσμος έχει συντριβεί από το χέρι αυτού του κράτους του πολιτικού συστήματος. Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα δεν Θα βγει ηγέτης που Θα πάει τη χώρα μπροστά. Ηγέτης είναι αυτός που στοιχηθεί με την κοινωνία πίσω του για να πάει τη χώρα στο μέλλον αλλά Θα συγκρουστεί με το όχημα που την πηγαίνει πίσω.
Αυτή τη στιγμή είναι υπηρέτες μεγάλων εξωγενών συμφερόντων και της δικής τους ιδιοτέλειας αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υπηρετούν έναν κοινό σκοπό.
Πελατειακή είναι η σχέση όλων. Δεν συμβουλεύω κανέναν τι να ψηφίζει αλλά η ψήφος είτε για μεγάλα είτε για μικρά κόμματα σημαίνει συνενοχή. Η αποχή αντίθετα μας επιτρέπει να ασκούμε κριτική.
Καθεστώς μοναρχίας με πελατειακούς όρους. Για να μπεις μέσα σε αυτό το σύστημα πρέπει να του μοιάζεις αλλιώς δεν Θα σε δεχτεί. Και αν το ξεγελάσεις Θα σε εκβάλλει. Ηγέτης δεν είναι αυτός που διαχειρίζεται τα πράγματα όπως τα διαχειρίζεται η πολιτική τάξη της χώρας που μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Από τη συγκρότηση του ελλαδικού κράτους ο ελληνικός κόσμος έχει συντριβεί από το χέρι αυτού του κράτους του πολιτικού συστήματος. Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα δεν Θα βγει ηγέτης που Θα πάει τη χώρα μπροστά. Ηγέτης είναι αυτός που στοιχηθεί με την κοινωνία πίσω του για να πάει τη χώρα στο μέλλον αλλά Θα συγκρουστεί με το όχημα που την πηγαίνει πίσω.
Αυτή τη στιγμή είναι υπηρέτες μεγάλων εξωγενών συμφερόντων και της δικής τους ιδιοτέλειας αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υπηρετούν έναν κοινό σκοπό.
Πελατειακή είναι η σχέση όλων. Δεν συμβουλεύω κανέναν τι να ψηφίζει αλλά η ψήφος είτε για μεγάλα είτε για μικρά κόμματα σημαίνει συνενοχή. Η αποχή αντίθετα μας επιτρέπει να ασκούμε κριτική.
Δεν γίνομαι συνένοχος και δεν αποδέχομαι να δώσω νομιμοποίηση σε ένα πολιτικό σύστημα που μας καταστρέφει. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Το αδιέξοδο είναι το πολιτικό σύστημα. Αλλαγή και αυτό Θα πρέπει να είναι η στάση μας και όχι τι Θα ψηφίσουμε….»
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο νέα. Είναι δωρεάν.
